Unha insignificante semente de mostaza, a máis pequena de todas as sementes, crece e crece e faise tan grande que, ¡ ata os paxaros aniñan nas súas ramas!!.
Pero claro, como nos di este mesmo evanxeo un pouquiño antes, supoño que non é unha semente que das que caeu xunto ao camiño, nin en terreo pedregoso, nin rodeada de cardos...máis ben se tratará dunha semente caída en terra fértil.
Fanse moitas comparacións do gran de mostaza coa Palabra, co Reino, coa Igrexa... pero eu quedo coa comparación entre o granito de mostaza e un mesmo... ben, unha mesma.
Unha, que é insignificante e pequena, e que caeu aquí, pero que é libre para moverse, un pouquiño máis ao centro, fóra este cardo que me estorba, esta pedra está a molestarme... ufff, ¡ agora!!.
E é que Deus é capaz de converter á máis pequena das sementes na máis frondosa das árbores, porque fai o imposible. Pero velaquí o quid da cuestión: Deus fai o imposible, pero o que é posible, iso tócame a min. Así que coa confianza en que podemos crecer, e moito; dar froito, e moito; dar sombra, e moita; porque nos leva da man o que fai o imposible, fagamos nós o posible, limpemos un pouquiño o camiño, e arrimémonos á terra fértil que non está lonxe e se está moito máis a gusto.
Pero claro, como nos di este mesmo evanxeo un pouquiño antes, supoño que non é unha semente que das que caeu xunto ao camiño, nin en terreo pedregoso, nin rodeada de cardos...máis ben se tratará dunha semente caída en terra fértil.
Fanse moitas comparacións do gran de mostaza coa Palabra, co Reino, coa Igrexa... pero eu quedo coa comparación entre o granito de mostaza e un mesmo... ben, unha mesma.
Unha, que é insignificante e pequena, e que caeu aquí, pero que é libre para moverse, un pouquiño máis ao centro, fóra este cardo que me estorba, esta pedra está a molestarme... ufff, ¡ agora!!.
E é que Deus é capaz de converter á máis pequena das sementes na máis frondosa das árbores, porque fai o imposible. Pero velaquí o quid da cuestión: Deus fai o imposible, pero o que é posible, iso tócame a min. Así que coa confianza en que podemos crecer, e moito; dar froito, e moito; dar sombra, e moita; porque nos leva da man o que fai o imposible, fagamos nós o posible, limpemos un pouquiño o camiño, e arrimémonos á terra fértil que non está lonxe e se está moito máis a gusto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario