DOMUND 2013: FE+CARIDADE=MISIÓN

Que é a misión? A esta pregunta responde o lema do DOMUND deste ano (que celebramos o vindeiro domingo) por medio dunha operación matemática:

Fe + Caridade. Non se pode separar, e menos, opoñer, fe e caridade, dúas virtudes intimamente unidas, así nolo di o noso antigo Papa Benedicto XVI: "A existencia cristiá consiste nun continuo subir ao monte do encontro con Deus para despois volver baixar, traendo o amor e a forza que derivan deste, co fin de servir" aos nosos irmáns e irmás" "co mesmo amor de Deus". Oración e acción están chamadas a coexistir e integrarse. A acollida salvífica de Deus, a súa graza, o seu perdón pola fe orienta e promove as obras da caridade.

= Misión. A maior obra de caridade, que nace da fe, é a evanxelización. Tamén non o explica Benedicto XVI: "Ningunha acción é máis benéfica e, polo tanto, caritativa cara aos demais que partir o pan da Palabra de Deus, facelo partícipe da Boa Nova do Evanxeo [...]: a evanxelización é a promoción máis alta e integral da persoa humana". O anuncio do Evanxeo convértese nunha intervención de axuda aos demais, xustiza para os máis pobres, posibilidade de instrución e asistencia médica, entre outras implicacións sociais.

www.domund.org

EXPLICACIÓN DO LEMA E DO CARTEL DE 2013:

O lema "Fe + Caridade = Misión" é presentado con trazos claros e firmes, a xeito de axioma. O recurso da lousa evoca que estamos ante unha afirmación que implica adhesión e interiorización. Non vos cansedes de educar cada cristián, dende a infancia, nun espírito verdadeiramente universal e misioneiro, e de sensibilizar a toda a comunidade para que sosteña e axude ás misións segundo as necesidades de cada unha" (Francisco).

A fotografía do papa Francisco, bicando o pé que previamente lavou, recorda as palabras de Xesús no primeiro Xoves Santo da historia: Deivos exemplo" para que o que eu fixen convosco, vós tamén o fagades" (Xn 13,15). No medio, a cruz do peitoral do Santo Pai. A contemplación da escena recorda aos misioneiros e misioneiras, que viven a experiencia gozosa de saír dun mesmo para ir ao encontro dos outros en actitude de servizo e doazón.

TITORÍA PRIMARIA

The Monk & The Monkey from Brendan Carroll on Vimeo.

- Que tesouro atopou o personaxe do vídeo?

TITORÍA ESO

SER BOA NOTICIA - Traballo sobre un testemuño misioneiro

Primeiro Testemuño

Ver vídeo do DOMUND 2013, sobre un bispo en Cambodja:

O Milagre de Mao - Domund 2013

http://www.youtube.com/watch?v=AjHXs2M8gNQ

Segundo Testemuño

Imos ler o testemuño dun misioneiro salesiano que se foi de Uruguai a Angola e que se fiou das palabras de Xesús: "Crede en min, non teñades medo. Eu son o Camiño, a Verdade e a Vida".

Carta do sacerdote Martín Lasarte, misioneiro uruguaio en África, ao New York Times. Abril de 2010.

Querido irmán e irmanda xornalista:

Son un simple sacerdote católico. Síntome feliz e orgulloso da miña vocación. Hai vinte anos que vivo en Angola como misioneiro. […]

É curiosa a pouca noticia e desinterese por miles e miles de sacerdotes que se consumen por millóns de nenos, polos adolescentes e os máis pobres nos catro ángulos do mundo! Penso que ao voso medio de información non lle interesa que eu tivese que transportar por camiños minados, no ano 2002, moitos nenos desnutrir dende Cangumbe a Luena (Angola), pois nin o Goberno se dispoñía e as ONG non estaban autorizadas; que tivese que enterrar decenas de pequenos falecidos entre os desprazados de guerra e os que retornaron; que lle salvásemos a vida a miles de persoas en Moxico mediante o único posto médico en 90.000 km2, así como coa distribución de alimentos e sementes; que nestes 10 anos désemos a oportunidade de educación e escolas a máis de 110.000 nenos... Non é de interese que con outros sacerdotes tivésemos que socorrer a crise humanitaria de preto de 15.000 persoas nos acuartelamentos da guerrilla, despois da súa rendición, porque non chegaban os alimentos do Goberno e a ONU. Non é noticia que un sacerdote de 75 anos, o pai Roberto, polas noites percorra a cidade de Luanda curando os rapaces da rúa, levándoos a unha casa de acollida, para que se desintoxiquen da gasolina; que alfabetice centos de presos; que outros sacerdotes, como o pai Stefano, teñan casas de pasaxe para os rapaces que son golpeados, maltratado e ata violentado e buscan un refuxio. Tampouco, que Fray Maiato, cos seus 80 anos, pase casa por casa confortando os enfermos e desesperados. Non é noticia que máis de 60.000 dos 400.000 sacerdotes do mundo deixasen a súa terra e a súa familia para servir aos seus irmáns nunha leprosería, en hospitais, campos de refuxiados, orfanatos para nenos acusados de feiticeiros ou orfos de pais que faleceron con sida, en escolas para os máis pobres, en centros de formación profesional, en centros de atención a seropositivos... ou sobre todo, en parroquias e misións, dando motivacións á xente para vivir e amar.

Non é noticia que o meu amigo o P. Marcos Aurelio, por salvar uns mozos durante a guerra en Angola, os transportase de Kalulo a Dondo e, volvendo á súa misión, fose metrallado no camiño; que o irmán Francisco e cinco señoras catequistas, por ir a axudar ás áreas rurais máis recónditas, morresen nun accidente na rúa; que decenas de misioneiros en Angola morresen por falta de socorro sanitario, por unha simple malaria; que outros saltasen polos aires, a causa dunha mina, visitando a súa xente. No cemiterio de Kalulo están as tumbas dos primeiros sacerdotes que chegaron á rexión: ningún pasa dos 40 anos... Non é noticia acompañar a vida dun sacerdote "normal" no seu día a día, nas súas dificultades e alegrías, consumindo sen ruído a súa vida a favor da comunidade á que serve.

A verdade é que non procuramos ser noticia, senón levar a Boa Noticia, esa que, sen ruído, comezou na noite de Pascua. Fai máis ruído unha árbore que cae, que un bosque que crece.

[...] O misioneiro non é nin un heroe nin un neurótico. É unha simple persoa, que coa súa humanidade busca seguir a Xesús e servir aos seus irmáns. Hai miserias, pobrezas e fraxilidades, como en cada ser humano; e tamén beleza e bondade como en cada criatura...

[...] Só lle pido, amigo xornalista: busque a Verdade, o Ben e a Beleza. Iso farao nobre na súa profesión.

Terceiro testemuño: VICENCIANOS EN GUINEA

Reflexión e diálogo:

O próximo domingo 20 de outubro celébrase a Xornada Mundial das Misións (DOMUND). Que valentes aqueles e aquelas que subiron á barca, respondendo á chamada de Xesús!

Tras oír estes testemuños e/ou ver o video do DOMUND, pregúntome.

Sobre os testemuños:

. Que actitudes cres que son necesarias para vivir como estes misioneiros? Por que son felices?

. Para anunciar/contaxiar a fe a outros, dá igual calquera actitude, calquera acción? Para que prenda a fe, como podes axudar a que outros crean en Xesucristo?

. Como se pode saber que unha persoa é cristiá? En que detalles?

. Facer unha lista de xestos/accións polos cales se pode recoñecer os cristiáns.

. Que facetas de Xesús cres que son as máis fascinantes para os cristiáns?

. Un cristián/a pode ter dúbidas?

. É necesaria a fe para o mundo?

. De quen cres que aprenden os cristiáns a súa fe?

. Como se entenden o testemuño e a fe nun cristián?

. Que teñen que facer os cristiáns no mundo?

Sobre a nosa vida:

. Que quererá o Señor de nós?

. A que estamos chamados?

. Cal é a nosa misión?

. Como podo cambiar o mundo dende o que quero estudar ou a profesión que quero desempeñar?

O Señor chámanos continuamente cada día, moitas veces no máis cotián; só temos de estar atentos e mirar con outros ollos -os de Deus, os da fe- ao noso arredor.

Con fe e amor, a misión é un convite a ser boa noticia para os demais. Ha de xermolar en nós a necesidade de ser misioneiros no día a día. Como Pablo, ser misioneiros por vocación, sen medo ao que nos encontraremos ou a como nos sentiremos, porque sabemos en Quién confiamos.

Ti estás chamado a anunciar o Evanxeo. Mans e axuda sempre fan falta, e xente que viva o Evanxeo dun xeito sinxelo e alegre, tamén.