A vida nunca é doada en Haití, pero este ano foi particularmente tráxico para o país e os seus habitantes. En xaneiro foron testemuñas do sismo máis desvastador dos últimos 200 anos, que se levou por diante a vida de 200.000 haitianos e deixou ao país en ruínas. Durante o verán, o furacán Tomas engadiu un pouco máis de miseria ás súas vidas, varrendo as súas casas e escasas posesións. Ao pouco, viron morrer os seus seres queridos por un brote de cólera que non deixou de cobrarse vidas ata o día de hoxe.
Pasou un ano dende aquel día en que o país espertaba entre as ruínas e aínda hoxe 500.000 nenos e nenas continúan vivindo en campamentos e moitos máis en asentamentos marxinais, carentes de protección e baixo a ameaza da explotación e o maltrato. A esperanza segue respirando pero a situación continúa sendo moi difícil. Os haitianos teñen unha fortaleza excepcional. Golpe tras golpe, seguen loitando por sobrevivir.
Un ano despois, cómpre que nos preguntemos se fixemos o suficiente por Haití. Se o seguimos facendo ou se xa pasamos páxina. Miles de persoas continúan necesitando a nosa axuda cada día. E o que facemos é bo; pero, suficiente?
Sigamos participando nas campañas e proxectos que se van propoñendo (becas estudo, almorzos, Campaña da Fame, Domund, Infancia Misioneira, ....) e nos que van xurdindo. Que a nosa resposta sexa xenerosa e dende o corazón.
No hay comentarios:
Publicar un comentario