Esta fin de semana un grupo de alumnos, dirixidos por María, a profe de música de Primaria, quedaron clasificados para participar no Festival de Panxoliñas organizado por Escolas Católicas. Fixérono fenomenal!
Parabéns a tod@s!!!!
DEPARTAMENTO DE PASTORAL COLEXIO LA INMACULADA (MARÍN) Nun mundo cheo de interrogantes e de crise e porque estamos chamados a vivir de acordo con aquilo que cremos, queremos anunciar, de modo renovado, a novidade transformadora da Boa Nova de Xesús a toda a comunidade educativa, dende o carisma vicenciano, coma proxecto de vida persoal e comunitario, e coma un compromiso pola xustiza e cos máis pobres.
ACHEGÁMONOS AO NADAL
Esta fin de semana un grupo de alumnos, dirixidos por María, a profe de música de Primaria, quedaron clasificados para participar no Festival de Panxoliñas organizado por Escolas Católicas. Fixérono fenomenal!
Parabéns a tod@s!!!!
CARREIRA XTREM SOLIDARIA PRO-FILIPINAS 2013
O Colexio Inmaculada encheuse este venres
22 de novembro de corazóns solidarios unidos en favor de Filipinas e para axudar na recuperación do
país tras o paso do tifón Haiyan, que
azoutou Filipinas hai dúas semanas, deixando ao seu paso máis de 10.000 falecidos
e a miles de persoas feridas, sen fogar e sen acceso aos servizos básicos, como
a auga ou a hixiene. Os desaparecidos tamén se contan por milleiros.
A nosa comunidade educativa envorcouse de
cheo na iniciativa e co país afectado. A
participación foi enorme. Mareas se solidariedade encheron as gradas e patio do
noso colexio e foron moitos os país e avós que incluso participaron na
carreira. Os menos animados a correr, que non en participar, sumáronse
adquirindo o seu dorsal 000 e foron moitos os anónimos que tamén se sumaron
aportando o seu donativo benéfico.
Ademais, cómpre salientar tamén a
contribución dos pais e nais que organizaron de forma rápida e eficaz un “punto
de repostaxe solidario” e a JMV co seu “tenderete misioneiro” de manualidades
feitas polos propios rapaces e catequistas.
Nós, dende o carisma vicenciano marcado
pola opción aos máis débiles e empobrecidos, non quixemos desaproveitar a
ocasión de achegar o noso gran de área e dar un pouco de esperanza a tanta
xente necesitada. Así mesmo, como educadores vicencianos buscamos concienciar
aos nosos alumnos, dende os máis novos aos maiores, da importancia de colaborar
e tomar a iniciativa nas situación máis difícles e a estarmos sempre dispostos
a colaborar.
Por outra banda, o grupo 7a9Cafyd, coincidindo co inicio do campionato nas categorías
bases de fútbol sala, tamén se uniu á axuda organizando unha campaña para
recadar fondos a favor das vítimas do tifón de Filipinas, habilitando puntos de
recadación nos diferentes choques dos seus equipos e doando a recadación integra do servizo de cafetaría do
partido de Galega Sur.
Moitas grazas a tod@s os que contribuídes
coa vosa aportación e axuda desinteresada.
CANTIDADE RECADADA NA CARREIRA: 1460 € GRAZAS!!!
CANTIDADE RECADADA NA CARREIRA: 1460 € GRAZAS!!!
SÚMATE ÁS 24 HORAS. ACENDE A CHAMA
Co sinxelo xesto de acender a luz dunha vela queremos iluminar un mundo que deixa na sombra a millóns de persoas cada día.
Únete a este reto, e o 21 de novembro, a marea de luz e de solidariedade promovida por Mans Unidas percorrerá o planeta como símbolo da promesa dun mundo mellor. MOITAS GRAZAS!
24 HORAS QUE MOVEN O MUNDO
RECORDANDO A SOR AURELIA
Hoxe, aos seus 98 anos, despedimos a Sor Aurelia Vidal Garrido, a Filla da Caridade que máis anos
conviviu coa nosa comunidade do Colexio La Inmaculada de Marín, no noso pobo, con
cada irmá que viña destinada e con centos de alumnos que por aquí pasamos. Nada
menos que 76 anos!!!
Sor Aurelia, natural do Bierzo pero marinense de adopción
, chegou a Marín en 1.937, con 22 anos. Este foi o seu primeiro e último
destino como relixiosa. Foi toda unha institución docente e destacou polo seu
gran servizo relixioso e educativo, especialmente dando clases de música.
Centos de alumnas e moitos alumnos pasaron polas súas
aulas e son moitos e moitas os que lle deben a súa iniciación ao mundo da
música porque, Sor Aurelia, profesora de solfexo e, sobre todo piano, abriu
coas súas ensinanzas o camiño da vida profesional a gran parte dos que, con
ela, empezaron a dominar a arte do son.
Non era difícil vela polos corredores do colexio, intentando
sortear a “vixianza” das irmás que tanto a querían e coidaban para escapar aos
pianos e tocar esas teclas que, de seguro, a rexuvenecían. O 9 de novembro tocou a súa derradeira peza,
completou a súa partitura e marchou como era ela, silendeira e sen queixa, en
sábado, o día da Virxe, tal e como quería, seguramente para ter acceso directo
ao ceo. E seguro que alí está xa, ao lado da súa querida Virxe, ao carón do seu
Señor ao que durante tantos anos serviu coa súa vocación relixiosa, acompañando a todas as irmás que pasaron pola súa vida. Ata sempre. AVE MARÍA |
| Sor Aurelia, a terceira da fila superior, nos seus tempos mozos |
DOMUND 2013: FE+CARIDADE=MISIÓN
Que é a misión? A esta pregunta responde o lema do DOMUND deste ano (que celebramos o vindeiro domingo) por medio dunha operación matemática:
Fe + Caridade. Non se pode separar, e menos, opoñer, fe e
caridade, dúas virtudes intimamente unidas, así nolo di o noso antigo Papa Benedicto XVI: "A existencia cristiá
consiste nun continuo subir ao monte do encontro con Deus para despois volver
baixar, traendo o amor e a forza que derivan deste, co fin de servir" aos
nosos irmáns e irmás" "co mesmo amor de Deus". Oración e acción
están chamadas a coexistir e integrarse. A acollida salvífica
de Deus, a súa graza, o seu perdón pola fe orienta e promove as obras da
caridade.
= Misión. A maior obra de caridade, que nace da fe, é a
evanxelización. Tamén non o explica Benedicto
XVI: "Ningunha acción é máis benéfica e, polo tanto, caritativa cara aos
demais que partir o pan da Palabra de Deus, facelo partícipe da Boa Nova do
Evanxeo [...]: a evanxelización é a promoción máis alta e integral da persoa
humana". O anuncio do Evanxeo convértese nunha intervención de axuda aos
demais, xustiza para os máis pobres, posibilidade de instrución e asistencia
médica, entre outras implicacións sociais.
EXPLICACIÓN DO LEMA E DO CARTEL DE 2013:
A fotografía do papa Francisco,
bicando o pé que previamente lavou, recorda as palabras de Xesús no primeiro
Xoves Santo da historia: Deivos exemplo" para que o que eu fixen convosco,
vós tamén o fagades" (Xn 13,15). No
medio, a cruz do peitoral do Santo Pai. A contemplación da escena recorda aos
misioneiros e misioneiras, que viven a experiencia gozosa de saír dun mesmo
para ir ao encontro dos outros en actitude de servizo e doazón.
TITORÍA PRIMARIA
TITORÍA PRIMARIA
The Monk & The Monkey from Brendan Carroll on Vimeo.
- Que tesouro atopou o personaxe do vídeo?
TITORÍA ESO
SER BOA NOTICIA - Traballo
sobre un testemuño misioneiro
Primeiro Testemuño
Ver
vídeo do DOMUND 2013, sobre un bispo en Cambodja:
O
Milagre de Mao - Domund 2013
http://www.youtube.com/watch?v=AjHXs2M8gNQ
Segundo Testemuño
Imos ler o testemuño dun misioneiro salesiano que se foi de Uruguai a Angola e que se fiou das palabras de Xesús: "Crede en min, non teñades medo. Eu son o Camiño, a Verdade e a Vida".
Carta do sacerdote Martín Lasarte, misioneiro uruguaio en África, ao New York Times. Abril de 2010.
Querido irmán e irmanda xornalista:
Son un simple sacerdote católico. Síntome feliz e orgulloso da miña vocación. Hai vinte anos que vivo en Angola como misioneiro. […]
É curiosa a pouca noticia e desinterese por miles e miles de sacerdotes que se consumen por millóns de nenos, polos adolescentes e os máis pobres nos catro ángulos do mundo! Penso que ao voso medio de información non lle interesa que eu tivese que transportar por camiños minados, no ano 2002, moitos nenos desnutrir dende Cangumbe a Luena (Angola), pois nin o Goberno se dispoñía e as ONG non estaban autorizadas; que tivese que enterrar decenas de pequenos falecidos entre os desprazados de guerra e os que retornaron; que lle salvásemos a vida a miles de persoas en Moxico mediante o único posto médico en 90.000 km2, así como coa distribución de alimentos e sementes; que nestes 10 anos désemos a oportunidade de educación e escolas a máis de 110.000 nenos... Non é de interese que con outros sacerdotes tivésemos que socorrer a crise humanitaria de preto de 15.000 persoas nos acuartelamentos da guerrilla, despois da súa rendición, porque non chegaban os alimentos do Goberno e a ONU. Non é noticia que un sacerdote de 75 anos, o pai Roberto, polas noites percorra a cidade de Luanda curando os rapaces da rúa, levándoos a unha casa de acollida, para que se desintoxiquen da gasolina; que alfabetice centos de presos; que outros sacerdotes, como o pai Stefano, teñan casas de pasaxe para os rapaces que son golpeados, maltratado e ata violentado e buscan un refuxio. Tampouco, que Fray Maiato, cos seus 80 anos, pase casa por casa confortando os enfermos e desesperados. Non é noticia que máis de 60.000 dos 400.000 sacerdotes do mundo deixasen a súa terra e a súa familia para servir aos seus irmáns nunha leprosería, en hospitais, campos de refuxiados, orfanatos para nenos acusados de feiticeiros ou orfos de pais que faleceron con sida, en escolas para os máis pobres, en centros de formación profesional, en centros de atención a seropositivos... ou sobre todo, en parroquias e misións, dando motivacións á xente para vivir e amar.
Non é noticia que o meu amigo o P. Marcos Aurelio, por salvar uns mozos durante a guerra en Angola, os transportase de Kalulo a Dondo e, volvendo á súa misión, fose metrallado no camiño; que o irmán Francisco e cinco señoras catequistas, por ir a axudar ás áreas rurais máis recónditas, morresen nun accidente na rúa; que decenas de misioneiros en Angola morresen por falta de socorro sanitario, por unha simple malaria; que outros saltasen polos aires, a causa dunha mina, visitando a súa xente. No cemiterio de Kalulo están as tumbas dos primeiros sacerdotes que chegaron á rexión: ningún pasa dos 40 anos... Non é noticia acompañar a vida dun sacerdote "normal" no seu día a día, nas súas dificultades e alegrías, consumindo sen ruído a súa vida a favor da comunidade á que serve.
A verdade é que non procuramos ser noticia, senón levar a Boa Noticia, esa que, sen ruído, comezou na noite de Pascua. Fai máis ruído unha árbore que cae, que un bosque que crece.
[...] O misioneiro non é nin un heroe nin un neurótico. É unha simple persoa, que coa súa humanidade busca seguir a Xesús e servir aos seus irmáns. Hai miserias, pobrezas e fraxilidades, como en cada ser humano; e tamén beleza e bondade como en cada criatura...
[...] Só lle pido, amigo xornalista: busque a Verdade, o Ben e a Beleza. Iso farao nobre na súa profesión.
Terceiro testemuño: VICENCIANOS EN GUINEA
Reflexión e diálogo:
O próximo domingo 20 de outubro celébrase a Xornada Mundial das Misións (DOMUND). Que valentes aqueles e aquelas que subiron á barca, respondendo á chamada de Xesús!
Tras oír estes testemuños e/ou ver o video do DOMUND, pregúntome.
Sobre os testemuños:
. Que actitudes cres que son necesarias para vivir como estes misioneiros? Por que son felices?
. Para anunciar/contaxiar a fe a outros, dá igual calquera actitude, calquera acción? Para que prenda a fe, como podes axudar a que outros crean en Xesucristo?
. Como se pode saber que unha persoa é cristiá? En que detalles?
. Facer unha lista de xestos/accións polos cales se pode recoñecer os cristiáns.
. Que facetas de Xesús cres que son as máis fascinantes para os cristiáns?
. Un cristián/a pode ter dúbidas?
. É necesaria a fe para o mundo?
. De quen cres que aprenden os cristiáns a súa fe?
. Como se entenden o testemuño e a fe nun cristián?
. Que teñen que facer os cristiáns no mundo?
Sobre a nosa vida:
. Que quererá o Señor de nós?
. A que estamos chamados?
. Cal é a nosa misión?
. Como podo cambiar o mundo dende o que quero estudar ou a profesión que quero desempeñar?
O Señor chámanos continuamente cada día, moitas veces no máis cotián; só temos de estar atentos e mirar con outros ollos -os de Deus, os da fe- ao noso arredor.
Con fe e amor, a misión é un convite a ser boa noticia para os demais. Ha de xermolar en nós a necesidade de ser misioneiros no día a día. Como Pablo, ser misioneiros por vocación, sen medo ao que nos encontraremos ou a como nos sentiremos, porque sabemos en Quién confiamos.
Ti estás chamado a anunciar o Evanxeo. Mans e axuda sempre fan falta, e xente que viva o Evanxeo dun xeito sinxelo e alegre, tamén.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)