Querido Amigo:
Ola, ámote moito. Como saberás, estámonos a achegar outra
vez á data en que festexan o meu nacemento.
O ano pasado fixeron unha gran festa na miña honra e dáme
a impresión de que este ano acontecerá o mesmo. A fin de contas levan meses
facendo compras para a ocasión e case todos os días saen anuncios e avisos
sobre o pouco que falta para que chegue!
A verdade é que se pasan da raia, pero é agradable saber
que polo menos un día do ano, pensan en min. Transcorreu xa moito tempo de
cando comprendían e agradecían de corazón o moito que fixen por toda a
humanidade.
Pero, hoxe en día, dá a impresión de que a maioría da
xente apenas sabe por que motivo se celebra o meu aniversario.
Por outra banda, gústame que a xente se reúna e o pase
ben e alégrame sobre todo que os nenos se divirtan tanto; pero aínda así, creo
que a maior parte non sabe ben de que se trata. Non che parece?
Como o que sucedeu, por exemplo, o ano pasado: ao chegar
o día do meu aniversario, fixeron unha gran festa; pero, podes crer que nin
sequera me invitaron? Imaxínate! Eu era o convidado de honra! Pois
esquecéronse por completo de min!.
Resulta que estiveran a prepararse para as festas durante
dous meses e cando chegou o gran día deixáronme á marxe. Xa me pasou tantas
veces que o certo é que non me sorprendeu.
Aínda que non me invitaron, ocorréuseme coarme sen facer
ruído. Entrei e quedei no meu recuncho. Ninguén advertiu sequera a miña presenza,
nin se decataron de que eu estaba alí!
Estaban a beber todos, rindo e pasándoo en grande, cando
de pronto se presentou un home gordo vestido de vermello e barba branca
postiza, berrando: " ho, ho, ho! ".
Avanzou entre os presentes, mentres todos o felicitaban. Cando
sentou nunha gran cadeira de brazos, todos os nenos,emocionadísimos, se lle
achegaron correndo e dicindo: Santa Claus! Como se el tivese sido o
homenaxeado e toda a festa fose na súa honra! Aguantei aquela "festa"
ata onde puiden, pero ao final tiven que irme. Camiñando pola rúa sentinme
solitario e triste. O que máis me asombra de como celebra a maioría da xente o
día do meu aniversario é que en vez de facerme regalos, obséquianse cousas uns
a outros! e para colmo, case sempre son obxectos que nin sequera lles fan
falta! Vouche facer unha pregunta: A ti non te parecería estraño
que ao chegar o teu aniversario todos os teus amigos decidiran celebralo
facéndose regalos uns a outros e non te desen nada a ti? Pois é
o que me pasa a min cada ano! Unha vez alguén me dixo: "É que ti non
es como os demais, a ti non se te ve nunca; Como é que che imos facer regalos?
". Xa te imaxinarás o que lle respondín. Eu sempre dixen "Pois
regala comida e roupa aos pobres, axuda aos que o necesiten. Vai visitar os
orfos, enfermos e aos que estean en prisión! ". Díxenlle:
"Escoita ben, todo o que regales aos teus semellantes para aliviar a súa
necesidade, contareino coma se mo tiveses dado a min persoalmente! "
(Mateo 25,34-40).
E pensar todo o ben e felicidade que poderían levar ás
colonias marxinadas, aos orfanatos, asilos, penais ou familiares dos
presos. Lamentablemente, cada ano que pasa é peor. Chega o meu aniversario
e só pensan nas compras, nas festas e nas vacacións e eu non pinto para nada en
todo isto. Ademais, cada ano, os regalos de Nadal, piñeiros e adornos son máis
sofisticados e máis caros, gastan verdadeiras fortunas tratando con isto de
impresionar ás súas amizades. Isto sucede inclusive nos templos. E pensar
que eu nacín nun presebe,...
Agradaríame moito máis nacer todos os días no corazón dos
meus amigos e que me permitisen morar aí para axudarlles cada día en todas as
súas dificultades, para que poidan palpar o grande amor que sinto por todos;
porque non sei se o sabías, pero hai 2 mil anos entreguei a miña vida para
salvarte da morte e mostrarche o grande amor que te teño. Por iso o que
pido é que me deixes entrar no teu corazón. Levo anos tratando de
entrar, pero ata hoxe non me deixaches. "Mira eu estou chamando á porta,
se alguén oe a miña voz e abre a porta, entrarei na súa casa e cearemos
xuntos,". Confía en min, abandónate en min. Este será o mellor
regalo que me poidas dar.
Grazas.
O teu amigo, Xesús
Fonte: Acidigital
No hay comentarios:
Publicar un comentario