A CRUZ DE LAMPEDUSA


O 8 de xullo do 2013, a pouco máis de tres meses do inicio do seu pontificado, o Papa Francisco realizou a súa primeira viaxe
apostólico escollendo para iso a illa de Lampedusa. O Papa celebrou a Santa Misa nun altar construído sobre un caiuco naufragado, tendo antes os seus ollos un mar Mediterráneo camiño de converterse nun cemiterio de migrantes. O 3 de outubro dese mesmo ano, produciuse un novo e terrible naufraxio fronte ás costas de Lampedusa. Os falecidos nesta ocasión foron máis de 360. O Papa clamou de novo ante o mundo: «Vergoña! Só me vén a palabra vergoña; é unha vergoña».
O 9 de Abril de 2014 a fundación italiana Casa dello Spirito e delle Arti presentou ao Papa Francisco unha cruz feita con táboas de barcos de inmigrantes naufragados fronte a Lampedusa. O Pontífice bendíxoa e fíxolles un encargo: «Levádea por todas partes». Desde entón, a cruz está a percorrer o mundo para lembrar o drama das migracións e a morte de tantos refuxiados. Agora, a cruz de Lampedusa está en Marín entre o 12 e o 14 de novembro. Cada ano en todos os nosos colexios de España traballamos un valor e xusto este ano toca o do AMOR». E precisamente «a cruz convídanos a sentirnos responsables dos máis necesitados, a servilos con amor, agarimo e proximidade, a acollelos», algo que entronca co lema dos colexios: saber máis para servir mellor. O maior servizo que nós podemos prestar aos inmigrantes e aos necesitados desde os nosos colexios é crear conciencia sobre esta realidade. Non só estamos para dar clases, senón para que facernos conscientes de que hai un mundo ao redor, que todos somos irmáns e que temos que coidar uns doutros. Ese é o obxectivo.
Para nós ha ser un momento de recordo por todos aqueles que perderon a vida en tránsito cara a unha forma de vida máis digna. E tamén unha chamada de atención á nosa responsabilidade persoal, comunitaria e como Igrexa. É o momento de que, como Igrexa, como cristiáns, como vicencianos, digamos BASTA! Nós temos que defender o mandamento do AMOR, de ACOLLER ao forasteiro, VESTIR ao espido, DAR PARA COMER ao famento… A Cruz de Lampedusa lémbranos que o mar Mediterráneo é o maior cemiterio do mundo e que non podemos volver a cara para outro lado para ignorar esa realidade. Sexamos valentes, pensemos cales poden ser os nosos pequenos xestos que fagan realidade a construción dun mundo máis fraterno

Visualizaremos un vídeo e a continuación imos facer un xesto de solidariedade con todos os que ven obrigados a abandonar por forza a súa terra, os seus proxectos, as súas familias... e teñen que pasar por situacións de sufrimento, pobreza, exclusión…

Ver ata o min 18

XESTO:
Imos facer un barquiño de papel fráxil coma as embarcacións dos inmigrantes que perden a súa vida no mar, pero no que queremos que sexan portadores da nosa mensaxe de esperanza e solidariedade. Un compromiso, unha petición de perdón, unha petición persoal, unha reflexión .... 
Deixaremos os nosos barcos ante a cruz que nos lembrara o drama das migracións e a morte de tantos refuxiados. Para que non caia en saco roto a invitación que nos fai o papa Francisco de construír un mundo que non sexa cómplice da “globalización da indiferenza”.
Ante esta cruz… GARDA SILENCIO, REFLEXIONA, REZA, DECIDE QUE PODES FACER TI POR AXUDAR A OUTROS IRMÁNS MÁIS DESFAVORECIDOS.


Mentres facemos o barco e a nosa reflexión podemos visualizar este vídeo.



MANOS UNIDAS 2020 - CAMPAÑA CONTRA A FAME - Contaxia solidariedade para acabar coa fame

Sufrimos unha pandemia que nos fixo dubidar de cousas que, talvez, criamos aseguradas: a nosa saúde, o noso estilo de vida e unha existencia máis ou menos cómoda. Esta experiencia permitiunos ser conscientes dalgunhas cousas importantes:
- Vivimos nun mundo global, interconectado, onde unha enfermidade pode chegar dun extremo a outro do mundo en días, e non só iso, o mesmo pasa coa contaminación, as crises económicas ou os fenómenos climatolóxicos extremos...
- Pero tamén sucede co positivo, o que nos axuda a crecer como sociedade, como a solidariedade. Dependemos uns doutros e debemos ser conscientes do noso papel como cidadáns e cidadás do mundo. A PANDEMIA DA POBREZA E A FAME Que é unha pandemia? Aínda que non é unha enfermidade, pero seguindo a metáfora que aparece no vídeo: A pobreza ten características de pandemia?, por que? Que manifestacións da pobreza aparecen no vídeo?

O noso modelo de desenvolvemento O modelo de desenvolvemento impulsa o crecemento económico, pero esta riqueza que se xera non axuda a combater a pobreza senón a crear máis desigualdade.

Cambio climático, fame e pobreza

O vídeo dinos que o cambio climático pode agravar aínda máis os efectos da pobreza: que problemas aparecen? Ocórrensevos outros?

- Analiza as consecuencias que o cambio climático ten sobre o incremento da fame e a pobreza apoiándoche nas seguintes infografías. Reflexiona sobre iso.

http://gestion.manosunidas.org/Repositorio/Educacion/Materiales/00/03/000379/Infografias_5-8_cas.pdf


OS DEREITOS HUMANOS
A pobreza é tamén un ataque contra os dereitos das persoas. Mans Unidas traballa xunto aos seus socios locais para facer efectivos moitos destes dereitos: Cales aparecen no vídeo? A VACINA DA SOLIDARIEDADE As enfermidades cúranse con medicamentos e vacinas. Para “curar” a pobreza, as persoas temos un papel crave. Cales son as dúas liñas de traballo de Mans Unidas? Como cidadáns e cidadás, de que maneira podemos apoiar os proxectos de desenvolvemento? De que maneira podemos axudar a sensibilizar na nosa sociedade?

Como di o vídeo, todos somos necesarios neste labor, debemos deixarnos contaxiar de solidariedade. Necesítase a colaboración de moitas persoas, cada unha segundo as súas posibilidades. O elemento que desencadea esa axuda é a solidariedade que actúa como vacúa fronte á indiferenza.

Le o seguinte texto e reflexiona sobre a importancia que todas as persoas temos á hora de conseguir o ben común. A máquina de escribir Pensaches niso?

Xstx txclado no tixnx dxfxctos, sólo una txcla qux no quixrx hacxr su función. Las rxstantxs txclas funcionan muy bixn, pxro xsta única txcla, qux comxtx xrrorxs, provoca una sxria difxrxncia xn xl txxto, ¿no tx parxcx?

Así puxs, tú podrías dxcirtx qux sólo xrxs una unidad y qux xsto hacx qux no haya ninguna difxrxncia xntrx si coopxras o no con los dxmás. Sin xmbargo, xsta manxra tuya dx vxr las cosas xs xrrónxa: los dxmás tx nxcxsitamos porqux contamos contigo.

La próxima vxz qux pixnsxs qux tú no xrxs importantx o qux cualquixr otro (sxr humano, animal, país...) tampoco lo xs, acuxrdatx dx xstx txclado.

Y más aún, %mag%natx qux hay dos txclas qux func%onan mal... ¿y qux d%r%&s s% fuxr&n trxs? ¿y s% f$xr&n c$&tro?”.

Todas as persoas somos unha peza clave na cadea da solidariedade e a educación para o desenvolvemento.


A final de 2018, 70,8 millóns de persoas víronse desprazadas debido á persecución, os conflitos, a violencia ou as violacións aos dereitos humanos. (Cfr. Tendencias Globais. Desprazamento forzado en 2018. ACNUR 12 de xuño 2019)

Vídeo “Uganda, un paseo por la miseria en Kampala. Canal Sur TV e Manos Unidas: 

https://www.youtube.com/watch?v=X1_LpUxu28A

As persoas non temos as mesmas oportunidades. Sabes por que?

REFLEXIONAMOS Y COMPRENDEMOS  

1. Test de comportamentos Xesús convídanos a transformar o mundo, empezando pola nosa contorna máis próxima. A ver como pos en práctica o Evanxeo. Que fas? , Que non fas? 



2. Unha responsabilidade todos 

Que sabes do Ben Común?

“Conxunto de condicións da vida social que permiten aos grupos e a cada un dos seus membros conseguir máis plena e facilmente a súa propia perfección” (Gaudium et Spes, n. 26). 

-       Cales cres que son esas condicións? (Choiva de ideas)
A procura do ben común nace da dignidade da persoa; é un deber de todos, cada un segundo as súas capacidades. 

Pensa e anota que responsabilidade tes ti respecto do ben común. 

3. Participación e compromiso co el ben común 

“E podemos mirar a tantos compañeiros de viaxe que son exemplares, pois, ante o medo, reaccionaron dando a propia vida. É a forza operante do Espírito derramada e plasmada en valentes e xenerosas entregas. É a vida do Espírito capaz de rescatar, valorar e mostrar como nosas vidas están tecidas e sostidas por persoas comúns — correntemente esquecidas— que non aparecen en portadas de diarios e de revistas, nin nas grandes pasarelas do último show pero, sen dúbida, están a escribir hoxe os acontecementos decisivos da nosa historia: médicos, enfermeiros e enfermeiras, encargados de repoñer os produtos nos supermercados, limpadoras, coidadoras, transportistas, forzas de seguridade, voluntarios, sacerdotes, relixiosas e tantos pero tantos outros que comprenderon que ninguén se salva só. Fronte ao sufrimento, onde se mide o verdadeiro desenvolvemento dos nosos pobos, descubrimos e experimentamos a oración sacerdotal de Xesús: «Que todos sexan un» (Homilía do papa Francisco el 20-03-2020). 

-       Quen che inspirou para facer o ben durante a pandemia? 

-       Agradece a quen che axudou. 

Coa pandemia da Covid-19 aprendemos que xuntos podemos lograr cousas boas. O Estado, a sociedade civil e cada cidadán, teñen que asumir a súa responsabilidade para alcanzar este ben común.

-       De que se ten que preocupar cada un?

-       E ti, en concreto, que podes facer? 

QUE TODOS POIDAMOS GOZAR DO QUE XUNTOS CONSTRUÍMOS 

page7image8556864

 

4. Un conto para profundar 

Cóntoche un segredo? Hai unha illa no Pacífico moi, moi especial. Os seus habitantes utilizan a maxia para o ben común. Uns fan chover para que crezan as colleitas e sacan o sol cando fai falta calor. Outros curan, coa súa maxia, aos enfermos e aos animais. Outros a dedican a crear libros e obras de teatro para entreter ao resto. Tamén saben feitizos que fan felices aos demais, por iso non verás a ninguén triste na illa. 

Extracto de “O máxico secreto” (www.elportaldelhombre.com) 

-       Se tiveses maxia para que a usarías?

-       Na vida real, pódense conseguir sen maxia as mesmas cousas que os habitantes da illa? Pon exemplos.

-       Non temos maxia, pero temos capacidades e habilidades parecidas aos habitantes da illa.Podes nomear algunhas túas?

-       Se poñemos as nosas capacidades ao servizo dos demais,  cres que poderemos vivir felices como na illa? 

COMPROMETÉMONOS (Actuar para transformar) 

Ser muller non é fácil en Burkina Faso. A pesar dos esforzos de gobernos e institucións, a discriminación da muller é aínda unha constante nalgunhas sociedades, onde o peso das tradicións pode máis que a lei. As mulleres son consideradas cidadás de segunda, discriminadas ata na toma de decisións que afectan ás súas propias vidas. 

A educación das mulleres é fundamental para poñer fin á discriminación. Unha muller formada saberá reclamar os seus dereitos, enfrontarse á desigualdade e á marxinación. Unha muller educada será unha muller segura, independente e con voz

O principal obxectivo do centro que, con apoio de Mans Unidas, crearon as Relixiosas en 1991, é a formación. Desde entón, centos de nenas e mozas deixaron as aulas coa formación suficiente para poder tomar as rendas do seu destino en igualdade cos homes. 

https://www.manosunidas.org/noticia/mi-opcion-vida-es-trabajar-mujer-burkina-faso

ORACIÓN


Xesús, Señor da historia, necesitámoste. 

Queremos ser o teu pobo,
un pobo cuxa identidade sexa a paixón pola verdade 

e o compromiso polo ben común, 

que nos convida a ter en conta 

as necesidades de todos os nosos irmáns 

e non soamente as nosas.
Dános a valentía e a liberdade dos fillos de Deus 

para buscar desinteresadamente o ben común 

e amar a todos sen excluír a ninguén, 

privilexiando aos pobres e perdoando aos que nos ofenden,
desterrando o odio e construíndo a paz.
Concédenos a sabedoría do diálogo 

e a alegría da esperanza que non defrauda, 

recoñecendo con apertura e tolerancia 

o que hai de bo e verdadeiro en opinións distintas ás nosas.
Amén.