A pasada semana, Educación Infantil e Primaria uníanse para celebrar o Día da Infancia Misioneira. Nas titorías, os titores falaron do compromiso misioneiros cos obxectivos de achegar os nenos e poñelos en contacto cos nenos de Oceanía, para que valoren a necesidade de compartir.
Para iso, os alumnos do 2º e 3º ciclo de Primaria tiveron no Salón de Actos un pequeno acto no que se presentou Oceanía e a situación dos nenos alí, a súa forma de vida....; continuaron co visionado do vídeo da misión en Papúa Nova Guinea e co posterior comentario (no salón e nas clases). Rematouse o acto escoitando e cantando a canción Desaprender la guerra, de Luis Guitarra, que valeu para enlazar parte do contido do vídeo da Infancia Misioneira deste ano coa presente semana, na que conmemoramos o Día Escolar da Paz e a Non Violencia. 
DEPARTAMENTO DE PASTORAL COLEXIO LA INMACULADA (MARÍN) Nun mundo cheo de interrogantes e de crise e porque estamos chamados a vivir de acordo con aquilo que cremos, queremos anunciar, de modo renovado, a novidade transformadora da Boa Nova de Xesús a toda a comunidade educativa, dende o carisma vicenciano, coma proxecto de vida persoal e comunitario, e coma un compromiso pola xustiza e cos máis pobres.
DESAPRENDER A GUERRA PARA APRENDER A PAZ
...logo temos o "descanón".
- Brrrrr, que medo!
- Que va! O "descanón" é o contrario ao canón, e serve para desfacer a guerra.
- E como funciona?
- É sinxelo; pode manexalo mesmo un neno. Se hai guerra, tocamos a destrompeta, disparamos o descanón e a guerra queda desfeita rapidamente.
- Que marabilla o país co "deas" diante.
Desaprender É quedar co que realmente nos serve das nosas experiencias; rebobinar a nosa "cinta vital" para gravar outras cousas alí onde sexa preciso; abrir o armario da nosa vida e sacar a roupa que xa non nos serve para deixar oco á roupa que necesitaremos en diante; soltar o lastre acumulado para seguir medrando como persoas; deixar de pensar-sentir-actuar dunha "forma sabida" ao decatarnos do que nos fai dano ou de que estamos equivocados e empezar entón a pensar-actuar-sentir dun xeito diferente e novidoso para nós...
A guerra acompañou con persistencia a vida das sociedades humanas de todos os tempos. A pesar diso, empeñámonos en non desaprender esta materia tan, tristemente, ben aprendida.
- Brrrrr, que medo!
- Que va! O "descanón" é o contrario ao canón, e serve para desfacer a guerra.
- E como funciona?
- É sinxelo; pode manexalo mesmo un neno. Se hai guerra, tocamos a destrompeta, disparamos o descanón e a guerra queda desfeita rapidamente.
- Que marabilla o país co "deas" diante.
Gianni Rodari (O país co "deas" diante)
Desaprender, segundo www.psicopedagogia.com, é «a oportunidade que teñen as persoas de aprender temas ou cousas de interese inmediato, deixando de lado aqueles contidos que non se axustan á realidade do momento, non deixar de todo os seus coñecementos, senón máis ben pola contra ampliar a súa bagaxe cultural con temas de máis importancia ou transcendencia para a persoa».
Desaprender NON É esquecer, rexeitar o sabido, despreciar ou renegar das experiencias vividas, facer borrón e conta nova....
Desaprender NON É esquecer, rexeitar o sabido, despreciar ou renegar das experiencias vividas, facer borrón e conta nova....
Desaprender É quedar co que realmente nos serve das nosas experiencias; rebobinar a nosa "cinta vital" para gravar outras cousas alí onde sexa preciso; abrir o armario da nosa vida e sacar a roupa que xa non nos serve para deixar oco á roupa que necesitaremos en diante; soltar o lastre acumulado para seguir medrando como persoas; deixar de pensar-sentir-actuar dunha "forma sabida" ao decatarnos do que nos fai dano ou de que estamos equivocados e empezar entón a pensar-actuar-sentir dun xeito diferente e novidoso para nós...
A guerra acompañou con persistencia a vida das sociedades humanas de todos os tempos. A pesar diso, empeñámonos en non desaprender esta materia tan, tristemente, ben aprendida.
UN ANO DESPOIS
A vida nunca é doada en Haití, pero este ano foi particularmente tráxico para o país e os seus habitantes. En xaneiro foron testemuñas do sismo máis desvastador dos últimos 200 anos, que se levou por diante a vida de 200.000 haitianos e deixou ao país en ruínas. Durante o verán, o furacán Tomas engadiu un pouco máis de miseria ás súas vidas, varrendo as súas casas e escasas posesións. Ao pouco, viron morrer os seus seres queridos por un brote de cólera que non deixou de cobrarse vidas ata o día de hoxe.
Pasou un ano dende aquel día en que o país espertaba entre as ruínas e aínda hoxe 500.000 nenos e nenas continúan vivindo en campamentos e moitos máis en asentamentos marxinais, carentes de protección e baixo a ameaza da explotación e o maltrato. A esperanza segue respirando pero a situación continúa sendo moi difícil. Os haitianos teñen unha fortaleza excepcional. Golpe tras golpe, seguen loitando por sobrevivir.
Un ano despois, cómpre que nos preguntemos se fixemos o suficiente por Haití. Se o seguimos facendo ou se xa pasamos páxina. Miles de persoas continúan necesitando a nosa axuda cada día. E o que facemos é bo; pero, suficiente?
Sigamos participando nas campañas e proxectos que se van propoñendo (becas estudo, almorzos, Campaña da Fame, Domund, Infancia Misioneira, ....) e nos que van xurdindo. Que a nosa resposta sexa xenerosa e dende o corazón.
NANA
Baixo o manto da noite escóitase unha vella canción de berce. Curta gañadora da MELLOR CURTAMETRAXE DE FICCIÓN dos Premios Goya 2006 Dirección: Jose Javier Rodríguez Melcón. Produción: Ignacio Monge, Rafael Álvarez.
Graciñas, Carol, pola túa aportación.
Graciñas, Carol, pola túa aportación.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)